Sinds 1996, het jaar waarin ik mijn compositiestudie voltooide bij Geert van Keulen aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam, heb ik stukken geschreven voor een groot aantal vooraanstaande Nederlandse musici / ensembles / orkesten, waaronder Tomoko Mukayiama, Abbie de Quant, David Kweksilber, Susanna Borsch, Combustion Chamber, Calefax, Nieuw Sinfonietta, Asko Ensemble, Orkest de Volharding, het Noord Nederlands Orkest e.a.
Sinds 2006 ben ik mij steeds meer en met groot enthousiasme gaan bezighouden met voorstellingen voor jong publiek. Ik schreef o.a. muziek voor Amerika, America (2009), een productie van het Speeltheater in Edam, en bewerkte en schreef muziek voor de succesvolle Orkater-productie Alice in Wonderland (2010), met Holland Symfonia. Ik schreef in dit verband ook voor diverse concerten en voorstellingen in de Doelen, voor het Doelen Ensemble en het Rotterdams Philharmonisch Orkest.
Met regisseur Margrith Vrenegoor, presentator Eric Robillard en beeldmaker Peter Claassen ontwikkelde ik een reeks educatieve concerten voor kinderen en symfonieorkest, in opdracht van het Concertgebouw, het MCO en het Orkest van het Oosten.
Verder schreef ik in 2007 muziek voor de film Sextet van Eddy Terstall, en in 2011 ging mijn stuk ‘Verdwenen in een leeg land’, op gedichten van mijn vader Karel Numan, in première bij het Amsterdams Bach Consort.
April 2009 (de titel wil niets anders zeggen dan dat het stuk toen geschreven is) is, speciaal voor de David Kweksilber Big Band, vanuit één impuls geschreven. Het is dus in feite een lange doorgecomponeerde beweging. Vanzelf ontstond daarin een 3-delige vorm. Een ouverture loopt uit in lange lijnen met enkele onverwachte versnellingen. Dit mondt uit in een rustig en lyrisch middendeel, dat stapsgewijs toeneemt in intensiteit. De finale begint met een ritmisch stuwende opbouw waarna de snelle beweging uit het begin terugkomt, die wordt afgesloten met een knallend slot.
Het is een opgewekt stuk, dat bewust open is geschreven om de improvisatoren in de band zoveel mogelijk ruimte te geven om hun gang te gaan.
